Wie mij een beetje kent, weet dat ik geen groot liefhebber ben van het georganiseerde Nederlandse expat-gebeuren. Van veel Nederlanders bij elkaar krijg ik het zelfs een beetje benauwd. Ook op dit blog soms. Heimwee opgedist met spruitjesgeur, denk ik dan.
Ik kies mân Nederlandse gezelschap liever zelf. Als je daar zin in hebt, gezellig bij jou of hen thuis een drankje. Even kletsen in je moerstaal en met je Nederlandse referentiekader, van alles en nog wat doornemen, van je Thaise leefomgeving tot de vaderlandse voetbalcompetitie en niet te vergeten de politiek.
In mijn leventje gaat het dan vaak om ontmoetingen met een Nederlandse vriend en zijn (meestal Thaise) partner. Bij feestjes is het gezelschap internationaal van samenstelling en het gereedschap voor conversatie Engels en Thais. Ook leuk, maar de chemie tussen de gasten is toch anders dan tussen kaaskoppen onderling.
Misschien heeft mijn wat afstandelijke benadering van het expat-gebeuren iets van doen met het feitelijke gegeven dat Nederland door mijn werk ruim een kwarteeuw mijn woonland niet meer is. In al die jaren heb ik nooit enige aandrang gevoeld om me bij wat voor Nederlandse club dan ook aan te sluiten.
Uitstapje
Thailand heeft me in meer dan één opzicht veranderd. Neem Thailandblog. Voor ik zeven jaar geleden mân eerste schreden op Thaise grond zette had ik in vijftig werkzame jaren twee ingezonden brieven naar een krant gestuurd. Eenmaal in Thailand transformeerde ik niet alleen tot gastblogger, maar ook tot geregelde reaguurder. Waar dit te mee te maken heeft, weet ik niet precies, maar ik vermoed toch een navelstreng met Nederlanders. En natuurlijk dat ik in Thailand als gepensioneerde niks beters te doen heb dan plezier voor mân Thaise omgeving te zijn. Thailandblog fungeert als leuk uitstapje.
Die lijn kun je doortrekken naar het verenigingswerk. Het dedain waarmee ik daar vroeger naar keek, is weg. Bij toeval â mân zoon kwam voor het licht en geluid mee met de Nederlandse cabaretier Leon van der Zanden â leerde ik een paar jaar terug de Nederlandse Vereniging Thailand uit Bangkok kennen. Ik verdiepte me een beetje in hun activiteiten en dacht:Â eigenlijk weinig mis mee.
Lang niet alles mijn pakkie aan, maar ik kon me goed voorstellen dat anderen er plezier uit halen. Ik had dat volop bij inmiddels twee optredens van Leon en werd lid. Want hoewel Bangkok voor mij â ik woon bij Sattahip â niet om de hoek ligt, vond ik het wel een goed idee om een beetje steun te geven aan het werk van vrijwilligers die belangeloos vrije tijd opofferen ten gerieve van landgenoten.
Oranjepret
Twee jaar geleden bezocht ik ook een Oranje-bal van de Nederlandse vereniging in Pattaya. Ik werd destijds geen lid en dat terwijl het zeer lage âballetjes gehalteâ (sorry jongens en meisjes uit Bangkok) me erg goed beviel. Maar ik had de verkeerde avond uitgekozen. Ik ben niet van dat Oranje, het Wilhelmus doet me alleen wat als meebrulstrijdlied bij een interland en in kleurpassende kledij hul ik me uit bijgeloof alleen bij een optreden van het voetbal-Oranje. Ik vergat de NVP.
Maar sinds kort ben ik daar eveneens lid. Mede-blogger Dick Koger, een sympathiek mens met wie het aangenaam praten is, sloeg me aan de haak met als aas een optreden van de Nederlandse big band B2F. Met buffet, dat ook nog. Afgelopen zaterdag was ik dus present in een hotel in Jomtien. In één avond had ik een jaar contributie eruit. Alles fantastisch, zaal, eten, muziek, publiek, sfeer.
Ik raakte aan de praat met aardige mensen. Trouwe Thailandblog-lezer Ben uit Rayong met zijn Nederlands sprekende Thaise echtgenote bijvoorbeeld. Of de olijke NVP-organisator Sieb Elzinga met Nederlandse echtgenote. Van NVP-voorzitter Hubert van Zanten vernam ik wat knelpunten uit het verenigingswerk. Ik noem die NVP-bestuursleden omdat ze net als Dick Koger veel tijd energie steken in het organiseren van activiteiten waar anderen plezier aan beleven of die ze interessant vinden.
Van mij dan ook geen kwaad woord in de trant van mensen die vanwege veronderstelde status graag bestuurdertje willen spelen.
Leerzaam
Dat kijkje achter de verenigingsschermen was leerzaam. Kijk, ook al besef ik nu dankzij Van Zanten dat ze daar (website) know how en menskracht goed kunnen gebruiken, actief lid zal ik nooit worden. Ze zullen het net als in Bangkok met mân contributie moeten doen. Eén keer per jaar mooie muziek of een leuke artiest in georganiseerde Nederlandse setting is voor mij wel voldoende. Aan de lezers die ook een beetje zo denken, zou ik daarom willen zeggen: als er een Nederlandse club in je omgeving actief is, doe als ik en steun hen in elk geval met je lidmaatschap.
Ook als Thailandblogger deed ik zaterdag kennis op. Dus voor lezer en pensionado Rob die zo graag wil weten of hij en echtgenote bij vestiging in Thailand wel andere volbloed-Nederlandse stellen kunnen ontmoeten: kom maar naar Pattaya. Ze waren er en hoe! Zekers, ook wat oudere heren met jeugdiger Thaise partners, maar stel je voor Rob, er werd zelfs met elkaar gepraat!
Bovendien zag ik Nederlandse vrouwen van enigszins gevorderde leeftijd en gewicht lichtvoetig als jeugdige blommen over de dansvloer zwieren in de armen van hun partner. En, o jee esthetische reaguurster José, ik nam waar hoe een jeugdige Thaise schone een heer van naar schatting tachtig enthousiast bij het dansende gezelschap trok. Hij was natuurlijk niet de snelste meer, maar het plezier op zijn gezicht verried hoe jong en energiek hij zich voelde.
Ik wil daarmee maar zeggen dat leeftijd en leeftijdsverschil slechts van relatieve betekenis kunnen zijn.
Knie
Hoewel. Aangestoken door de geweldige B2F-mix van klassieke rockers, jazz, soul en disco (en, ik geef het toe, een paar goudgele rakkers) kon ook ik de verleiding niet weerstaan. Met de bevallige partner van blogmaat Gringo ben ik af en toe dansend uit de bol gegaan. Lichtvoetig, ik vermoed van niet, mede vanwege overgewicht dat vanwege knellende schoenen door blote voeten op de been moest worden gehouden.
De volgende morgen werd ik uitgewoond wakker. Stijf als een plank en met een verdraaide knie. Kijk, een beetje oppassen moet je als bijna 69-jarige natuurlijk wel, met zoân lidmaatschap van een Nederlandse vereniging.