Taaie kost: Kleur bekennen

Deze blogger behoort niet tot de internet-exhibitionisten die kicken op het delen van hun privé-leven met Jan en alleman. Ook is er geen haar op m’n hoofd –  en ik heb er nog genoeg – die erover piekert met de bril van de ene Thai met wie ik het bed deel, wijsheden over Thaise zaken te debiteren.

Ik stel dit maar even om misverstanden geen kans te geven bij het volgend inkijkje in mijn privé. Laat ik er voor nog beter begrip bij het verder lezen aan toevoegen dat de schrijver op basis van eigen leermomenten universele waarde toekent aan zelfstandig denken en voor je mening durven uitkomen.

Op naar de huiskamer nu, of beter, de woonkeuken. Het heeft enige tijd geduurd, maar het is gelukkig zover dat niet alleen ik, maar ook m’n beide Thaise geliefden waarde hechten aan ’s avonds gezamenlijk rond de tafel het stillen van eetlust te combineren met het uitwisselen van ervaringen.

Zo ook gisteravond. Het begon dit keer met een buitengemeen interessante exchange of opinions tussen echtgenote en ik over het Suthep tv-nieuws. Die werd wreed onderbroken door ons zevenjarig dochtertje dat met volle mond uitriep: geel is goed!

Juf

De volwassenen vielen beiden stil. Even keek ik met verwijtend-vragende blik naar mijn echtgenote, op wie de politieke kleur rood een bewustzijnsvernauwend effect heeft. Ze schudde zwijgend haar hoofd ten teken van komt niet van mij.
‘Waarom is geel goed, schat?’, vroeg ik dochterlief.
‘Omdat geel goed is voor Thailand’, zei ze.
‘Oh’, zei ik, ‘dat wist ik niet. Hoe weet jij dat?’
‘Vertelde de juffrouw op school.’
Ik: ‘Heb je de juffrouw ook gevraagd waarom geel goed is voor Thailand.’
Zij: ‘Ja. Geel houdt van de koning, de koning is goed voor Thailand, geel is goed voor Thailand.’

Ze at verder, met lichaamstaal die uitstraalde dat tegenspraak zinloos zou zijn. Een moment overwoog ik haar blij te maken met een vliegreis naar een land waar zevenjarigen waarschijnlijk hard beginnen te lachen als de juf zegt geel is goed.

Of, nog beter, waar de juf het niet in haar hoofd haalt om zevenjarigen op te zadelen met haar op één na kleurenblindheid. Eega zag m’n vertwijfelde blik. ‘Heel gewoon, hoor Hans’, zei ze. ‘Ik leerde toen ik net zo oud was hetzelfde op school.’

Soap

Dat was geen echte verrassing voor me. ‘Schat, we zijn nu wel veertig jaar verder’, wierp ik tegen. Het begon te spoken in m’n hoofd. Ik probeerde me voor te stellen wat ouders die het rode geloof aanhangen zouden zeggen als hun kind van school thuiskomt met dit soort daar verworven inzichten.

Toch eens aan m’n buurman vragen, dacht ik. Hoewel, dat zou indruisen tegen de dringende adviezen van ervaringsdeskundigen elders op dit blog om je ‘als buitenlandse gast niet met de Thaise politiek te bemoeien’.

Maar wat als die politiek vermomd in een schattig schooluniformpje je huis binnenhuppelt? Moet je dan je mond houden al was het maar uit vrees dat je zevenjarige oogappeltje in de klas uit de huiselijke school klapt? Of die politiek onaangedaan beleven ‘als een amusante soap serie’, zoals een expat-reageerder met kennelijk grote achting voor wat dit land en volk in beroering en op straat brengt ons voorhield? Met een ‘dat nooit’ schrok ik op uit m’n overpeinzingen.

‘Jongens, ik wil nog even wat vertellen voor op school’, zei ik tegen mijn girls. Nieuwsgierige blikken. Ik haalde een tekening uit de rugzak van dochterlief. Welke kleur heeft de zon, vroeg ik haar. Geel, zei ze. En die olifant? Grijs natuurlijk, zei ze. En die boom? Groen! En de lucht? Blauw. En dat huis daar, wat is de kleur van het dak? Rood, gilde ze enthousiast, want ze vond het inmiddels een leuk spelletje. Ik: Waarom heb je niet alles geel gekleurd? Zij, verontwaardigd: Da’s niet mooi en gele olifanten bestaan niet.

Echtgenote begon te grinniken, zo voor de hand lag de daarna gemaakte overstap naar een prachtig, veelkleurig Thailand, waar je zelf de kleur kiest die je mooi vindt. Ik meende ook bij m’n energieke bundeltje onschuld even het geluid van een vallend bahtje te horen, maar dat kan door een overdosis optimisme gevoede inbeelding zijn geweest. Ik hoop dat ze doet wat ze gisteren zei: een mooie veelkleurenplaat voor haar juf maken en er een verhaaltje bij vertellen.

Ingezonden mededeling

Op zoek naar een leuk cadeau voor sinterklaas of kerstmis? Koop Het Beste van Thailandblog. Een boekje van 118 pagina’s met boeiende verhalen en prikkelende columns van achttien bloggers, een pittige quiz, handige tips voor toeristen en foto’s. Bestel nu.